de muil van tante Francine

Aan het einde van de Korenlei kocht ik vier puntzakken vol snoep. Één gevuld met Poepjes, één met Wipkes, één gevuld met Neuzen en de laatste, een heel kleintje gevuld met Muilentrekkers. Al voordat ik de Korenlei uit was, had ik twee Neuzen opgepeuzeld. En in de auto terug at ik wel tien Wipkes. Oh, wat genoot ik van de hopjessmaak.
Eenmaal thuis raakten de zakjes snel leger en leger en toen tante Francine op visite kwam, was er nog maar één Neus over. Eenzaam lag die op het handjevol Muilentrekkers, want oh, wat waren die krengen zuur. Van weeromstuit had ik die gelaten voor wat het was.
Tante Francine echter ging gretig op mijn aanbod in om er eentje te verorberen. De Neus plantte zij triomfantelijk op haar gezicht, de Muilentrekker stak zij parmantig tussen haar tanden. Wat er toen gebeurde laat zich raden......