de muil van tante Francine

Aan het einde van de Korenlei kocht ik vier puntzakken vol snoep. Één gevuld met Poepjes, één met Wipkes, één gevuld met Neuzen en de laatste, een heel kleintje gevuld met Muilentrekkers. Al voordat ik de Korenlei uit was, had ik twee Neuzen opgepeuzeld. En in de auto terug at ik wel tien Wipkes. Oh, wat genoot ik van de hopjessmaak.
Eenmaal thuis raakten de zakjes snel leger en leger en toen tante Francine op visite kwam, was er nog maar één Neus over. Eenzaam lag die op het handjevol Muilentrekkers, want oh, wat waren die krengen zuur. Van weeromstuit had ik die gelaten voor wat het was.
Tante Francine echter ging gretig op mijn aanbod in om er eentje te verorberen. De Neus plantte zij triomfantelijk op haar gezicht, de Muilentrekker stak zij parmantig tussen haar tanden. Wat er toen gebeurde laat zich raden......

sophisticated Sophie

Op ons dertiende was het over, zij kwam niet meer, Sophie, en ik, Kaatootje, huilde tranen met tuiten. We waren hartsvriendinnen, maar ja, zij ging naar 't Gym en ik niet.....
Maar laatst klonk mijn bel en daar stond ze ineens. Voor mijn deur. Met bloemen en een fles champagne. 'Aaaah, Kaatootje, mijn kindje, ik heb je gevonden!' riep ze en liep direct door naar binnen. Nam alles wat ze tegenkwam in zich op, onderwijl ratelend dat ze zo blij was dat zij mij weer gevonden had. Ze pakte een vaas, zette er de bos rozen in. Pakte glazen uit mijn kast en wilde de champagne schenken. 'Kijk eens, Kaatootje, hele dure!' riep ze nog maar ik duwde haar naar buiten en sloot razendsnel de deur. 'Hooohoo, wacht nog eventjes, Sophie!' riep ik en gooide de bloemen door het keukenraam. Die kwamen vlak voor haar glimmende pumps terecht. Ze raapte ze op en liep weg. 'Dag ... Sophie', fluisterde ik achter het raam.